ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People -ΙΒΒΥ) το 1966. Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης, και να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας.
Ο Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, που είναι το ελληνικό τμήμα της IBBY συνεργάζεται με το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου αλλά και με το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, προκειμένου το μήνυμα της Οργάνωσης να διαμοιραστεί στα σχολεία και τις βιβλιοθήκες. Σύμφωνα με τη φετινή ανακοίνωση του Υπουργείου, "ο ετήσιος αυτός εορτασμός συμβάλλει στην καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας και τονώνει το ενδιαφέρον των παιδιών και των νέων για το βιβλίο με διάφορες εκδηλώσεις (εκθέσεις παιδικού βιβλίου, συναντήσεις μαθητών με συγγραφείς και εικονογράφους, θεατρικές παραστάσεις κ.ά.)"
Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People -ΙΒΒΥ) το 1966. Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης, και να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας.
Ο Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, που είναι το ελληνικό τμήμα της IBBY συνεργάζεται με το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου αλλά και με το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, προκειμένου το μήνυμα της Οργάνωσης να διαμοιραστεί στα σχολεία και τις βιβλιοθήκες. Σύμφωνα με τη φετινή ανακοίνωση του Υπουργείου, "ο ετήσιος αυτός εορτασμός συμβάλλει στην καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας και τονώνει το ενδιαφέρον των παιδιών και των νέων για το βιβλίο με διάφορες εκδηλώσεις (εκθέσεις παιδικού βιβλίου, συναντήσεις μαθητών με συγγραφείς και εικονογράφους, θεατρικές παραστάσεις κ.ά.)"
Η αφίσα της ΙΒbΥ για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2024 είναι έτοιμη! Το 2025 υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού είναι το εθνικό τμήμα της Ολλανδίας (IBBY Nederland). Το φετινό μήνυμα έγραψε η συγγραφέας και ποιήτρια Rian Visser, που δραστηριοποιείται έντονα με την εκπαίδευση και η αφίσα φιλοτεχνήθηκε από την εικονογράφο Janneke Ipenburg.
Κι αν από μένα προέρχονται τα λόγια αυτά,
είναι δικά σου τώρα πια (2025)
|
Η Γλώσσα των Εικόνων
Rian Visser Μπορείτε να ζωγραφίσετε εικόνες για τις λέξεις, για όσα λέω; Τότε, ζωγραφίστε ένα μέρος της εικόνας, το κρύο, τον άνεμο, έναν κόμπο στον λαιμό σου ή κάποια σκληρή τύχη, ζωγραφίστε έναν βήχα, έναν αναστεναγμό, το άρωμα του φρέσκου ψωμιού, τον χρόνο, μια στιγμή, την αρχή ή το τέλος ενός σχεδίου, ζωγραφίστε το μέρος όπου παντού το μέρος όπου ποτέ, το μέρος όπου σύντομα κάτι πρόκειται να συμβεί, ζωγραφίστε τον πόνο μιας απώθησης, τη γεύση της θάλασσας. Υπάρχουν τόσα πολλά που θέλω να δω, σαν αγάπη, μια μέρα, και ίσως για μένα. Κάντε εικόνες για το ποίημά μου, και μη διστάσετε: αυτά τα λόγια ανήκουν σε εσάς παρόλο που προήλθαν από μένα. Μετάφραση: Μαργαρίτα Μπονάτσου |
Οι ιστορίες ταξιδεύουν πάνω σε φτερά,
λαχταρώντας ν’ ακούσουν
το χαρούμενο χτύπο της καρδιάς σας. (2024)
|
Είμαι μια ιστορία που ταξιδεύει. Πετάω παντού.
Με τα φτερά του ανέμου ή τα φτερά των κυμάτων, ή καμιά φορά και με τα μικροσκοπικά φτερά της άμμου. Πετάω, βέβαια, και με τα φτερά των αποδημητικών πουλιών. Ακόμα και με τα φτερά των αεροπλάνων. Στέκομαι δίπλα σου. Γυρίζω τις σελίδες για να σου πω μια ιστορία, εκείνη που θέλεις ν’ ακούσεις. Θα σου άρεσε μια παράξενη και θεσπέσια ιστορία; Ή τι θα έλεγες για μια λυπητερή, μια τρομακτική ή μια αστεία; Αν δεν έχεις διάθεση να την ακούσεις τώρα, δεν πειράζει. Όμως ξέρω πως κάποια μέρα θα θέλεις. Όταν θα θέλεις, λοιπόν, φώναξε: «Ιστορία που ταξιδεύεις, έλα! Κάθισε δίπλα μου!» Κι αμέσως θα πετάξω κοντά σου. Έχω τόσες ιστορίες να μοιραστώ! Τι θα έλεγες για την ιστορία ενός μικρού νησιού που βαρέθηκε τη μοναξιά του, έμαθε να κολυμπάει κι αποφάσισε να βρει έναν φίλο; Ή για την ιστορία μιας παράξενης νύχτας, όταν παρουσιάστηκαν δύο φεγγάρια; Ή για τη νύχτα που χάθηκε ο Άι-Βασίλης. Ω! Μπορώ ν’ ακούσω την καρδιά σου. Χτυπάει όλο και πιο γρήγορα. Ταπ ταπ, τίκι τακ, τικ τοκ, τικ τικ τακ! Η ιστορία που ταξιδεύει πήδηξε μέσα σου κι έκανε την καρδιά σου να χτυπάει δυνατά. Τώρα θα γίνεις κι εσύ μια τέτοια ιστορία, ανοίγοντας τα φτερά σου να πετάξεις. Και έτσι, μια ακόμα ιστορία που ταξιδεύει γεννιέται. |
Είμαι ένα Βιβλίο, διάβασε με. (2023)
I am a Book, read me
Βαγγέλης Ηλιόπουλος (Ελλάδα)
Βαγγέλης Ηλιόπουλος (Ελλάδα)
|
|
Είμαι ένα βιβλίο.
Είσαι ένα βιβλίο.
Όλοι είμαστε βιβλία.
Η ψυχή μου είναι η ιστορία που αφηγούμαι.
Κάθε βιβλίο έχει τη δική του ιστορία να πει.
Μπορεί να φαινόμαστε εντελώς διαφορετικά –
άλλα μεγάλα, άλλα μικρά,
άλλα πολύχρωμα, άλλα μαυρόασπρα,
άλλα με λίγες σελίδες κι άλλα με πολλές.
Μπορεί να συμφωνούμε ή να λέμε εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Όμως αυτή είναι η ομορφιά μας.
Θα ήταν πολύ βαρετό να ήμασταν όλα ίδια.
Καθένα μας είναι μοναδικό.
Και καθένα από εμάς έχει το δικαίωμα να το σέβεσαι,
να το διαβάζεις χωρίς προκαταλήψεις,
να έχει τη θέση του στη βιβλιοθήκη σου.
Μπορείς να έχεις τις απόψεις σου για εμένα.
Μπορείς να ερευνάς, να κρίνεις και να σχολιάζεις ό,τι διαβάζεις.
Μπορείς να με βάλεις πίσω στο ράφι
ή να με κρατήσεις σφιχτά στην αγκαλιά σου
και να ταξιδέψουμε μαζί πολύ μακριά.
Αλλά ποτέ μην αφήσεις κάποιον να με πετάξει
ή να με διώξει σε άλλο ράφι.
Ποτέ μη ζητήσεις την καταστροφή μου
ή μην επιτρέψεις σε κάποιον να με καταστρέψει.
Κι αν έρθει κάποιο βιβλίο από άλλο ράφι στο δικό σου,
γιατί κάποιος ή κάτι το έδιωξε μακριά,
κάνε χώρο.
Αν πας λίγο πιο κει, χωράει δίπλα σου.
Προσπάθησε να νιώσεις όπως νιώθει.
Κατάλαβέ το. Προστάτεψέ το.
Μπορεί να βρεθείς εσύ στη θέση του αύριο.
Γιατί κι εσύ είσαι ένα βιβλίο.
Όλοι είμαστε βιβλία.
Έλα, φώναξέ το δυνατά, ώστε να το ακούσουν όλοι:
«Είμαι ένα βιβλίο, διάβασέ με»
Είσαι ένα βιβλίο.
Όλοι είμαστε βιβλία.
Η ψυχή μου είναι η ιστορία που αφηγούμαι.
Κάθε βιβλίο έχει τη δική του ιστορία να πει.
Μπορεί να φαινόμαστε εντελώς διαφορετικά –
άλλα μεγάλα, άλλα μικρά,
άλλα πολύχρωμα, άλλα μαυρόασπρα,
άλλα με λίγες σελίδες κι άλλα με πολλές.
Μπορεί να συμφωνούμε ή να λέμε εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Όμως αυτή είναι η ομορφιά μας.
Θα ήταν πολύ βαρετό να ήμασταν όλα ίδια.
Καθένα μας είναι μοναδικό.
Και καθένα από εμάς έχει το δικαίωμα να το σέβεσαι,
να το διαβάζεις χωρίς προκαταλήψεις,
να έχει τη θέση του στη βιβλιοθήκη σου.
Μπορείς να έχεις τις απόψεις σου για εμένα.
Μπορείς να ερευνάς, να κρίνεις και να σχολιάζεις ό,τι διαβάζεις.
Μπορείς να με βάλεις πίσω στο ράφι
ή να με κρατήσεις σφιχτά στην αγκαλιά σου
και να ταξιδέψουμε μαζί πολύ μακριά.
Αλλά ποτέ μην αφήσεις κάποιον να με πετάξει
ή να με διώξει σε άλλο ράφι.
Ποτέ μη ζητήσεις την καταστροφή μου
ή μην επιτρέψεις σε κάποιον να με καταστρέψει.
Κι αν έρθει κάποιο βιβλίο από άλλο ράφι στο δικό σου,
γιατί κάποιος ή κάτι το έδιωξε μακριά,
κάνε χώρο.
Αν πας λίγο πιο κει, χωράει δίπλα σου.
Προσπάθησε να νιώσεις όπως νιώθει.
Κατάλαβέ το. Προστάτεψέ το.
Μπορεί να βρεθείς εσύ στη θέση του αύριο.
Γιατί κι εσύ είσαι ένα βιβλίο.
Όλοι είμαστε βιβλία.
Έλα, φώναξέ το δυνατά, ώστε να το ακούσουν όλοι:
«Είμαι ένα βιβλίο, διάβασέ με»
Οι ιστορίες είναι φτερά
που σε βοηθούν να πετάς ψηλά κάθε μέρα (2022)
Stories are wings that help you soar every day
Richard Van Camp (Καναδάς)
|
Το διάβασμα είναι ελευθερία. Το διάβασμα είναι ανάσα.
Το διάβασμα σ' αφήνει να βλέπεις τον κόσμο με τρόπο διαφορετικό και σε καλεί σε κόσμους που δε θα θέλεις ποτέ να τους αποχωριστείς. Το διάβασμα επιτρέπει στο πνεύμα σου να ονειρεύεται. Λένε ότι τα βιβλία είναι φίλοι για όλη μας τη ζωή και συμφωνώ. Το ιδανικό δικό σου σύμπαν πλαταίνει όταν διαβάζεις. Οι ιστορίες είναι φτερά που που σε βοηθούν να πετάς ψηλά κάθε μέρα, βρες, λοιπόν, τα βιβλία που μιλούν στο πνεύμα σου, στην καρδιά σου, στο μυαλό σου. Τα βιβλία είναι γιατρικά. Θεραπεύουν. Καθησυχάζουν. Εμπνέουν. Διδάσκουν. Ας ευγνωμονούμε τους παραμυθάδες, τους αναγνώστες και τους ακροατές. Ας ευγνωμονούμε τα βιβλία. Είναι φάρμακα για έναν καλύτερο φωτεινότερο κόσμο. Ευχαριστώ πολύ! Μετάφραση Λότη Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου |
The Music of Words (2021)
|
|
Η αφίσα της IBby για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2020
Πείνα για λέξεις (2020)
Peter Svetina (Σλοβενία)
Εκεί που μένω, οι θάμνοι πρασινίζουν αργά τον Απρίλη ή νωρίς τον Μάη και σύντομα γεμίζουν με κουκούλια από πεταλούδες. Αυτά τα κουκούλια μοιάζουν με μπαλίτσες από βαμβάκι ή με κουφέτα και οι νύμφες τους καταβροχθίζουν φύλλο το φύλλο μέχρι που οι θάμνοι απογυμνώνονται. Όταν όμως οι νύμφες γίνουν πεταλούδες και πετάξουν, οι θάμνοι δεν είναι κατεστραμμένοι. Καθώς πλησιάζει το καλοκαίρι, ξαναγίνονται πράσινοι πάλι και πάλι.
Έτσι μοιάζει ο συγγραφέας, έτσι μοιάζει ο ποιητής. Κατασπαράζονται, μένουν κατάστεγνοι από ιστορίες και ποιήματα, που, όταν ολοκληρωθούν, πετούν μακριά, μπαίνουν μέσα σε βιβλία και βρίσκουν τους αναγνώστες τους. Αυτό γίνεται πάλι και πάλι.
Και τι συμβαίνει μ’ κείνα τα ποιήματα και τις ιστορίες;
Ξέρω ένα αγόρι που έπρεπε να κάνει κάποια εγχείρηση στο μάτι του. Για δύο εβδομάδες μετά την εγχείρηση, έπρεπε να ξαπλώνει μόνο από τη δεξιά πλευρά και μετά δεν έπρεπε να διαβάζει τίποτα για ένα μήνα. Όταν τελικά ξαναπήρε στα χέρια του ένα βιβλίο έπειτα από ενάμιση μήνα, ένιωσε σαν να κατάπινε λέξεις μ’ ένα κουτάλι από μια γαβάθα. Σαν να τις έτρωγε. Πραγματικά τις έτρωγε.
Ξέρω κι ένα κορίτσι που όταν μεγάλωσε έγινε δασκάλα. Μου είπε: Τα παιδιά που οι γονείς δεν τους διάβασαν παραμύθια έχουν στερηθεί κάτι σημαντικό.
Οι λέξεις στα ποιήματα και στις ιστορίες είναι τροφή. Όχι τροφή για το σώμα, όχι τροφή που μπορεί να γεμίσει το στομάχι σου. Τροφή όμως για το πνεύμα και τροφή για την ψυχή.
Όταν πεινάει κάποιος ή διψάει, το στομάχι του γουργουρίζει και το στόμα του στεγνώνει. Οι πεινασμένοι γυρεύουν να φάνε κάτι, ένα κομμάτι ψωμί, ένα πιάτο ρύζι ή δημητριακά, λίγο ψάρι, ή μια μπανάνα. Όσο περισσότερο πεινούν, τόσο στενεύει ο οπτικός τους ορίζοντας, ώσπου παύουν να βλέπουν ό,τι δεν είναι τροφή για να τους χορτάσει.
Η πείνα για λέξεις εκδηλώνεται διαφορετικά. Μοιάζει με θλίψη, με λήθη, με αυθάδεια. Οι άνθρωποι που υποφέρουν από τέτοιου είδους πείνα δεν νιώθουν πως η ψυχή τους τρέμει από κρύο κι ότι προσπερνούν τους εαυτούς τους χωρίς να το προσέχουν. Ένα μέρος του κόσμου τους εξαφανίζεται χωρίς να το γνωρίζουν.
Αυτού του είδους η πείνα χορταίνεται με ποίηση και ιστορίες.
Υπάρχει όμως ελπίδα για όσους δεν έχουν ποτέ αφεθεί ν’ απολαύσουν τις λέξεις, για να χορτάσουν αυτή την πείνα;
Υπάρχει! Το αγόρι που είπαμε διαβάζει κάθε μέρα. Το κορίτσι που έγινε δασκάλα διαβάζει στους μαθητές της. Κάθε Παρασκευή. Κάθε βδομάδα. Αν κάποια φορά το ξεχάσει, της το θυμίζουν τα παιδιά.
Και τι γίνεται με τον συγγραφέα και τον ποιητή; Καθώς έρχεται το καλοκαίρι, θα πρασινίσουν πάλι. Και πάλι θα στεγνώσουν από ιστορίες και ποιήματα, που θα πετάξουν μακριά προς κάθε κατεύθυνση. Πάλι και πάλι.
Μετάφραση: Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου
Peter Svetina (Σλοβενία)
Εκεί που μένω, οι θάμνοι πρασινίζουν αργά τον Απρίλη ή νωρίς τον Μάη και σύντομα γεμίζουν με κουκούλια από πεταλούδες. Αυτά τα κουκούλια μοιάζουν με μπαλίτσες από βαμβάκι ή με κουφέτα και οι νύμφες τους καταβροχθίζουν φύλλο το φύλλο μέχρι που οι θάμνοι απογυμνώνονται. Όταν όμως οι νύμφες γίνουν πεταλούδες και πετάξουν, οι θάμνοι δεν είναι κατεστραμμένοι. Καθώς πλησιάζει το καλοκαίρι, ξαναγίνονται πράσινοι πάλι και πάλι.
Έτσι μοιάζει ο συγγραφέας, έτσι μοιάζει ο ποιητής. Κατασπαράζονται, μένουν κατάστεγνοι από ιστορίες και ποιήματα, που, όταν ολοκληρωθούν, πετούν μακριά, μπαίνουν μέσα σε βιβλία και βρίσκουν τους αναγνώστες τους. Αυτό γίνεται πάλι και πάλι.
Και τι συμβαίνει μ’ κείνα τα ποιήματα και τις ιστορίες;
Ξέρω ένα αγόρι που έπρεπε να κάνει κάποια εγχείρηση στο μάτι του. Για δύο εβδομάδες μετά την εγχείρηση, έπρεπε να ξαπλώνει μόνο από τη δεξιά πλευρά και μετά δεν έπρεπε να διαβάζει τίποτα για ένα μήνα. Όταν τελικά ξαναπήρε στα χέρια του ένα βιβλίο έπειτα από ενάμιση μήνα, ένιωσε σαν να κατάπινε λέξεις μ’ ένα κουτάλι από μια γαβάθα. Σαν να τις έτρωγε. Πραγματικά τις έτρωγε.
Ξέρω κι ένα κορίτσι που όταν μεγάλωσε έγινε δασκάλα. Μου είπε: Τα παιδιά που οι γονείς δεν τους διάβασαν παραμύθια έχουν στερηθεί κάτι σημαντικό.
Οι λέξεις στα ποιήματα και στις ιστορίες είναι τροφή. Όχι τροφή για το σώμα, όχι τροφή που μπορεί να γεμίσει το στομάχι σου. Τροφή όμως για το πνεύμα και τροφή για την ψυχή.
Όταν πεινάει κάποιος ή διψάει, το στομάχι του γουργουρίζει και το στόμα του στεγνώνει. Οι πεινασμένοι γυρεύουν να φάνε κάτι, ένα κομμάτι ψωμί, ένα πιάτο ρύζι ή δημητριακά, λίγο ψάρι, ή μια μπανάνα. Όσο περισσότερο πεινούν, τόσο στενεύει ο οπτικός τους ορίζοντας, ώσπου παύουν να βλέπουν ό,τι δεν είναι τροφή για να τους χορτάσει.
Η πείνα για λέξεις εκδηλώνεται διαφορετικά. Μοιάζει με θλίψη, με λήθη, με αυθάδεια. Οι άνθρωποι που υποφέρουν από τέτοιου είδους πείνα δεν νιώθουν πως η ψυχή τους τρέμει από κρύο κι ότι προσπερνούν τους εαυτούς τους χωρίς να το προσέχουν. Ένα μέρος του κόσμου τους εξαφανίζεται χωρίς να το γνωρίζουν.
Αυτού του είδους η πείνα χορταίνεται με ποίηση και ιστορίες.
Υπάρχει όμως ελπίδα για όσους δεν έχουν ποτέ αφεθεί ν’ απολαύσουν τις λέξεις, για να χορτάσουν αυτή την πείνα;
Υπάρχει! Το αγόρι που είπαμε διαβάζει κάθε μέρα. Το κορίτσι που έγινε δασκάλα διαβάζει στους μαθητές της. Κάθε Παρασκευή. Κάθε βδομάδα. Αν κάποια φορά το ξεχάσει, της το θυμίζουν τα παιδιά.
Και τι γίνεται με τον συγγραφέα και τον ποιητή; Καθώς έρχεται το καλοκαίρι, θα πρασινίσουν πάλι. Και πάλι θα στεγνώσουν από ιστορίες και ποιήματα, που θα πετάξουν μακριά προς κάθε κατεύθυνση. Πάλι και πάλι.
Μετάφραση: Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου
Τα βιβλία μας βοηθούν να κόψουμε ταχύτητα (2019)
Το μήνυμα και η αφίσα για το 2019 είναι έργα του Λιθουανού Κεστούτις Κασπαραβίτσιους (γεν.1954), διεθνούς φήμης εικονογράφου και συγγραφέα, ο οποίος έως σήμερα έχει εικονογραφήσει περισσότερα από 60 βιβλία, σε αρκετά από τα οποία έχει γράψει και το κείμενο.
"Βιάζομαι!... Δεν έχω χρόνο!... Αντίο! Ακούμε λέξεις όπως αυτές σχεδόν κάθε μέρα, όχι μόνο στη Λιθουανία, που βρίσκεται στο κέντρο της Ευρώπης, αλλά σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου. Όχι λιγότερο συχνά, ακούμε ότι ζούμε στην εποχή της υπερπληροφόρησης και της βιασύνης.
Αν όμως πάρετε ένα βιβλίο στα χέρια σας, νιώθετε αμέσως την αλλαγή. Τα βιβλία μοιάζουν να έχουν αυτήν την υπέροχη ικανότητα, μας βοηθούν να επιβραδύνουμε. Μόλις ανοίξετε ένα βιβλίο και βουτήξετε στα ήρεμα βάθη του, δεν φοβάστε πλέον ότι τα πράγματα θα κινούνται δίπλα σας σαν σφαίρα, ενώ δε θα βλέπετε τίποτα. Ξαφνικά, πιστεύετε ότι δεν έχετε να τρέξετε σε κάποια επείγουσα δουλειά μικρής σημασία. Στα βιβλία, τα πράγματα συμβαίνουν ήσυχα και με μια αυστηρά προκαθορισμένη σειρά. Ίσως επειδή οι σελίδες τους είναι αριθμημένες, ίσως επειδή οι σελίδες θροΐζουν απαλά και χαλαρωτικά ενώ τις ξεφυλλίζετε. Στα βιβλία, όσα έχουν ήδη συμβεί, συναντούν ήρεμα όσα πρόκειται να συμβούν.
Το σύμπαν ενός βιβλίου είναι ανοιχτό; Εμπλέκει χαρούμενα την πραγματικότητα με τη φαντασία. Και μερικές φορές, αναρωτιέστε αν συνέβη σε ένα βιβλίο ή στη ζωή, το ότι παρατηρήσατε πόσο όμορφα στάζει το λιωμένο χιόνι από τη στέγη, ή πόσο ευχάριστος είναι στο μάτι ο τοίχος του γείτονα, που έχει υπερκαλυφθεί με βρύα. Ξέρετε από τα βιβλία ή από την πραγματικότητα ότι τα σορβιά μούρα εκτός από όμορφα είναι και πικρά; Ήταν σε ένα βιβλίο ή στην πραγματικότητα που ξαπλώνατε στο καλοκαιρινό γρασίδι ή καθόσασταν με τα πόδια σταυρωμένα, βλέποντας τα σύννεφα να πλέουν στον ουρανό;
Τα βιβλία μας βοηθούν να μην βιαζόμαστε, τα βιβλία μας διδάσκουν να προσέχουμε πράγματα, και τα βιβλία μας προσκαλούν ή ακόμα μας κάνουν να καθίσουμε για λίγο. Συνήθως διαβάζουμε καθιστοί, με ένα βιβλίο στο γραφείοι ή στα χέρια μας, έτσι δεν είναι;
Και δεν έχετε βιώσει άλλο ένα θαύμα - ότι όταν διαβάζετε ένα βιβλίο, το βιβλίο διαβάζει εσάς; Ναι, φυσικά τα βιβλία ξέρουν να διαβάζουν. Διαβάζουν το μέτωπο, τα φρύδια, τις άκρες των χειλιών όταν σηκώνονται και πέφτουν, αλλά πρώτα και κυριότερα, τα βιβλία διαβάζουν τα μάτια σας. Και κοιτώντας στα μάτια σας βλέπουν... Λοιπόν, ξέρετε τι!
Είμαι σίγουρος ότι τα βιβλία δεν βαριούνται ποτέ όταν είναι στα χέρια σας. Κάποιος που απολαμβάνει το διάβασμα -είτε είναι παιδί είτε ενήλικας- είναι πολύ περισσότερο ενδιαφέρων από κάποιον που δε νοιάζεται για τα βιβλία, που αγωνίζεται πάντα εναντίον του ρολογιού, που δεν έχει ποτέ χρόνο να κάτσει κάτω, που αποτυγχάνει να προσέξει όσα τον περιστοιχίζουν.
Στην Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, η ευχή μου για όλους σας είναι:
Είτε να υπάρχουν ενδιαφέροντα βιβλία για τους αναγνώστες και ενδιαφέροντες αναγνώστες για τα βιβλία!"
Το μήνυμα και η αφίσα για το 2019 είναι έργα του Λιθουανού Κεστούτις Κασπαραβίτσιους (γεν.1954), διεθνούς φήμης εικονογράφου και συγγραφέα, ο οποίος έως σήμερα έχει εικονογραφήσει περισσότερα από 60 βιβλία, σε αρκετά από τα οποία έχει γράψει και το κείμενο.
"Βιάζομαι!... Δεν έχω χρόνο!... Αντίο! Ακούμε λέξεις όπως αυτές σχεδόν κάθε μέρα, όχι μόνο στη Λιθουανία, που βρίσκεται στο κέντρο της Ευρώπης, αλλά σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου. Όχι λιγότερο συχνά, ακούμε ότι ζούμε στην εποχή της υπερπληροφόρησης και της βιασύνης.
Αν όμως πάρετε ένα βιβλίο στα χέρια σας, νιώθετε αμέσως την αλλαγή. Τα βιβλία μοιάζουν να έχουν αυτήν την υπέροχη ικανότητα, μας βοηθούν να επιβραδύνουμε. Μόλις ανοίξετε ένα βιβλίο και βουτήξετε στα ήρεμα βάθη του, δεν φοβάστε πλέον ότι τα πράγματα θα κινούνται δίπλα σας σαν σφαίρα, ενώ δε θα βλέπετε τίποτα. Ξαφνικά, πιστεύετε ότι δεν έχετε να τρέξετε σε κάποια επείγουσα δουλειά μικρής σημασία. Στα βιβλία, τα πράγματα συμβαίνουν ήσυχα και με μια αυστηρά προκαθορισμένη σειρά. Ίσως επειδή οι σελίδες τους είναι αριθμημένες, ίσως επειδή οι σελίδες θροΐζουν απαλά και χαλαρωτικά ενώ τις ξεφυλλίζετε. Στα βιβλία, όσα έχουν ήδη συμβεί, συναντούν ήρεμα όσα πρόκειται να συμβούν.
Το σύμπαν ενός βιβλίου είναι ανοιχτό; Εμπλέκει χαρούμενα την πραγματικότητα με τη φαντασία. Και μερικές φορές, αναρωτιέστε αν συνέβη σε ένα βιβλίο ή στη ζωή, το ότι παρατηρήσατε πόσο όμορφα στάζει το λιωμένο χιόνι από τη στέγη, ή πόσο ευχάριστος είναι στο μάτι ο τοίχος του γείτονα, που έχει υπερκαλυφθεί με βρύα. Ξέρετε από τα βιβλία ή από την πραγματικότητα ότι τα σορβιά μούρα εκτός από όμορφα είναι και πικρά; Ήταν σε ένα βιβλίο ή στην πραγματικότητα που ξαπλώνατε στο καλοκαιρινό γρασίδι ή καθόσασταν με τα πόδια σταυρωμένα, βλέποντας τα σύννεφα να πλέουν στον ουρανό;
Τα βιβλία μας βοηθούν να μην βιαζόμαστε, τα βιβλία μας διδάσκουν να προσέχουμε πράγματα, και τα βιβλία μας προσκαλούν ή ακόμα μας κάνουν να καθίσουμε για λίγο. Συνήθως διαβάζουμε καθιστοί, με ένα βιβλίο στο γραφείοι ή στα χέρια μας, έτσι δεν είναι;
Και δεν έχετε βιώσει άλλο ένα θαύμα - ότι όταν διαβάζετε ένα βιβλίο, το βιβλίο διαβάζει εσάς; Ναι, φυσικά τα βιβλία ξέρουν να διαβάζουν. Διαβάζουν το μέτωπο, τα φρύδια, τις άκρες των χειλιών όταν σηκώνονται και πέφτουν, αλλά πρώτα και κυριότερα, τα βιβλία διαβάζουν τα μάτια σας. Και κοιτώντας στα μάτια σας βλέπουν... Λοιπόν, ξέρετε τι!
Είμαι σίγουρος ότι τα βιβλία δεν βαριούνται ποτέ όταν είναι στα χέρια σας. Κάποιος που απολαμβάνει το διάβασμα -είτε είναι παιδί είτε ενήλικας- είναι πολύ περισσότερο ενδιαφέρων από κάποιον που δε νοιάζεται για τα βιβλία, που αγωνίζεται πάντα εναντίον του ρολογιού, που δεν έχει ποτέ χρόνο να κάτσει κάτω, που αποτυγχάνει να προσέξει όσα τον περιστοιχίζουν.
Στην Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, η ευχή μου για όλους σας είναι:
Είτε να υπάρχουν ενδιαφέροντα βιβλία για τους αναγνώστες και ενδιαφέροντες αναγνώστες για τα βιβλία!"